دوچرخه می رونم

همش می گم خدا خیرش بدهد نیک آهنگ کوثر را که این همه از دوچرخه سواری تعریف کرد و بالاخره بنده را هم ترغیب کرد که یک دوچرخه بخرم .
نمی دونین که چه حالی داره که با دوچرخه برین تو این خیابون های تورنتو ، تو هوای آفتابی شهر یه چرخی بزنین . جالبه که دیروز برای اولین بار با دوچرخه رفتم تا بالای خیابون یانگ ، قرار مصاحبه داشتم ، مصاحبه کردم و برگشتم.
ما که تو ایران همیشه با آژانس های همشهری می رفتیم این ور و اون ور برای مصاحبه اینجا با دوچرخه هم می ریم و کار مطبوعاتی می کنیم.
آدم اولش فقط یاد بچگیاش می افته . یاد کوچه پس کوچه های تهران. سر ظهر که می شد همیشه دوچرخه دادش کوچیکترم را بر می داشتم همه که خوابشون می برد می زدم تو کوچه بازی.
دیگه خیلی که پیشرقت کرده بودم بدون دست می روندم. یه دفعه هم همچین خوردم زمین که نگو .
البته اینجا یه کلاههای مخصوصی هستش که باید بروم بخرم که خدای نکرده سر نازنین را از دست ندهم.